14 XII 1942

     Po podzieleniu getta w dniu 6 grudnia, Dowódca policji i SS w dystrykcie krakowskim Scherner wydał rozporządzenie regulujące wykorzystanie żydowskich pracowników przymusowych. Nakazuje w nim między innymi umieszczenie wybranych osób zatrudnionych w przemyśle zbrojeniowym w osobnej, odgrodzonej części dzielnicy żydowskiej - getcie pracy, oraz oznaczenie tych pracowników literami R, W, Z(werhmracht, zbrojenie, cywilne). Ponadto pracownicy ci otrzymali nowe, niebieskie dowody tożsamości, a pracodawcy szczegółowe wytyczne dotyczące zabezpieczenia miejsc pracy. Wszystkie te kroki miały pomóc Niemcom przy planowanej likwidacji getta i przeniesieniu żydów do obozu.

5 XII 1942

   Poza trzema julagami w Bieżanowie, Prokocimiu i Płaszowie, które były z obozem głównym związane, ale mu nie podlegały, już w grudniu powstał pierwszy z podobozów Płaszowa.
   5 grudnia 1942 roku grupę ok 160 osób przewieziono do nowo wybudowanych baraków na terenie lotniska Rakowice. Warunki pracy i bytowe w tym lagrze przez cały okres jego istnienia były dobre, a więźniów traktowano w ludzki sposób.