14 XII 1942

     Po podzieleniu getta w dniu 6 grudnia, Dowódca policji i SS w dystrykcie krakowskim Scherner wydał rozporządzenie regulujące wykorzystanie żydowskich pracowników przymusowych. Nakazuje w nim między innymi umieszczenie wybranych osób zatrudnionych w przemyśle zbrojeniowym w osobnej, odgrodzonej części dzielnicy żydowskiej - getcie pracy, oraz oznaczenie tych pracowników literami R, W, Z(werhmracht, zbrojenie, cywilne). Ponadto pracownicy ci otrzymali nowe, niebieskie dowody tożsamości, a pracodawcy szczegółowe wytyczne dotyczące zabezpieczenia miejsc pracy. Wszystkie te kroki miały pomóc Niemcom przy planowanej likwidacji getta i przeniesieniu żydów do obozu.

5 XII 1942

   Poza trzema julagami w Bieżanowie, Prokocimiu i Płaszowie, które były z obozem głównym związane, ale mu nie podlegały, już w grudniu powstał pierwszy z podobozów Płaszowa.
   5 grudnia 1942 roku grupę ok 160 osób przewieziono do nowo wybudowanych baraków na terenie lotniska Rakowice. Warunki pracy i bytowe w tym lagrze przez cały okres jego istnienia były dobre, a więźniów traktowano w ludzki sposób.

27 X 1942

Realizując zalecenia instrukcji Himmlera z dnia 9 października 1942r. dowódca SS i Policji w Krakowie Julian Scherner wydał tego dnia rozkaz budowy obozu płaszowskiego. Pomimo iż budowa trwała już od lata tego roku, dopiero teraz podjęto ostateczną decyzję o jego przeznaczeniu. Miał zostać obozem pracy dla Żydów zatrudnionych w przemyśle zbrojeniowym i nosić nazwę Zwangarbeitslager Plaszow des SS- und Polizei führers in Distrikt Krakau.
   Rozkaz Schernera z dnia 27 listopada 1942r. nie zachował się w oryginale, a jego treść znamy jedynie z relacji świadków, oraz dokumentów do niego nawiązujących.

10 XI 1942

     10 listopada 1942 roku wyższy dowódca policji i SS Fredrich Wilhelm Krüger wydał rozporządzenie dotyczące tworzenia żydowskich dzielnic mieszkaniowych. Opublikowane 14 listopada w dzienniku rozporządzeń dla Generalnego Gubernatorstwa, jest ostatnim urzędowym aktem dotyczącym spraw żydowskich w Krakowie, jaki wydano za czasów okupacji.
     Od połowy listopada do końca panowania Niemców wszelkie decyzje i zarządzenia wydawane były nieoficjalnie, lub półoficjalnie, albo w formie tajnych rozkazów.
     W powyższym rozporządzeniu, w paragrafie 1, punkt "b) w okręgu Krakau", wymienione zostaje "Krakau-miasto" jako miejsce powstania żydowskiego getta, pomimo iż to istnieje od marca 1941 roku.

28 X 1942

   W nocy z 27 na 28 do getta wkroczyły oddziały Sonderdeinstu o policji. We wczesnych godzinach rannych do getta przybył SS- sturmbannführer Hasse z licznym sztabem oficerów. Przeprowadzona akcja był jedną z najbrutalniejszych jakie odbyły się w getcie krakowskim. Niemcy po przeprowadzeniu selekcji zorganizowali rewizje w mieszkaniach. Ofiara wysiedlania padły szpitale oraz dom sierot. W czasie akcji zabito ponad 600 osób, a 4500 wysiedlono i wywieziono.
Podczas akcji jeden z oficerów SS - unterscherführer Horst Pilařik, mianowany komendantem mającego powstać obozu pracy, zorganizował nową placówkę dla robotników - Barackenbau. Osoby zatrudnione w tym komandzie codziennie rano wychodziły z getta na teren dwóch cmentarzy żydowskich zlokalizowanych w pobliżu ul. Wielickiej. Przydzieleni oni byli do wstępnych prac niwelacyjnych na terenie przyszłego obozu.
Planowanie dotyczące budowy Płaszowa rozpoczęło się już wiosną 1942 roku. Wybrano firmę inżyniera Lucasa do zaprojektowania obozu. Firma nosiła nazwę Deutche Wohn und Siedlengegenossenschaft z siedzibą przy ul. Pijarskiej. Inżyniera Lucas doradził Pilařikowi, aby ten zatrudnił w Barackenbau żydowskich inżynierów i tak podczas selekcji do budowy obozu przydzielono: inż. Grunberga, inż. Bergera, inż. Stendiga, inż. Hebera oraz inż. Zimmeta. Wkrótce do tej grupy dołączył inż. Wohlfirer.
Od 29 października placówka Barackenbau codziennie rano wychodziła z getta i pod kierownictwem sześciu wybitnych żydowskich inżynierów budowała obóz Płaszów.

Prolog

 
   Z całego świata, od lat do Polski zjeżdżają tysiące osób, aby oddać cześć ofiarom hitlerowskich obozów śmierci. Przez Kraków do Oświęcimia turyści przechodzą całkowicie nieświadomi, że stolica Małopolski też ma swój "Aushwitz" i swojego "Hoesa".
    Także mieszkańcy Krakowa nie są do końca świadomi co tak naprawdę symbolizuje monumentalny pomnik stojący przy jednej z głównych ulic miasta.
    Tematem Płaszowskiego obozu interesuję się od wielu lat i chciałbym podzielić się swoimi spostrzeżeniami, dlatego powstała ta strona. Szczególną uwagę zwróciłem na chronologię wydarzeń, które miały miejsce w lagrze. Zależało mi też na ukazaniu przez jak długi czas hitlerowcy mordowali niewinnych mieszkańców Krakowa. Dlatego wszystkie wydarzenia zaprezentuję chronologicznie, zachowując realne odstępy czasu pomiędzy nimi. I tak każdy opis będzie ukazywał się równo 70 lat po zdarzeniu o którym mówi.
    Ale 20 października niewielu jeszcze wiedziało jaki los czeka żydowską ludność Krakowa. Od wielu miesięcy mieszkali w getcie próbując stwarzać pozory normalności, mając nadzieję, że getto jest ostatecznym i bezpiecznym miejscem ich zamieszkania.
    Byli w błędzie - w styczniu w Berlińskiej dzielnicy Wanesse, odbyła się konferencja na której zapadły tragiczne w skutkach dla żydów decyzje. Wykonując postanowienia konferencji generalny gubernator Hans Frank wraz z Reichfürerem SS Heinrychem Himmlerem podpisali 3 czerwca 1942 r. umowę, w której przekazują sprawy żydowskie Sicherheistpolizei. Następnie Himmler 19 lipca wydał rozkaz nakazującu do końca 1942 roku przesiedlić wszystkich żydów zamieszkujących Generalną Gubernię do obozów pracy.
    Lecz już 9 października w związku z niepowodzeniami armii niemieckiej na froncie wschodnim zmienił swe decyzje.
    Jak wielkie były zmiany w planie "Ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej" w kontekście płaszowskiego obozu dowiecie się na tej stronie...